Für unsere polnischen Besucher hat Barbara Halaburda unseren Blog über das Obere Mittelrheintal übersetzt:
Dolina Środkowego Renu.
Ren był przez dwa tysiące lat, najważniejszą arterią komunikacyjną między regionem Morza Śródziemnego a północną Europą. Obracano nie tylko towarami i dobrami, lecz przede wszystkim wymieniano doświadczenia i wiedzę w dziedzinie rzemiosła, sztuki i kultury. Już w 19 wieku dolina Renu stała się atrakcją turystyczną i od tej pory nią pozostaje . W 2002 roku odcinek pomiędzy Bingen a Koblencją został wpisany na listę światowego dziedzictwa Unesco. Dolina Środkowego Renu zawdzięcza swoją siłę przyciągania wyjątkowemu położeniu, między postrzępionymi skałami, stromymi winnicami, zielonymi lasami, zamkami , malowniczymi wioskami i imponującymi średniowiecznymi budowlami. Ren jest zasilany z trzech źródeł które wypływają w Szwajcarii, i płyną razem do Jeziora Bodeńskiego, na najbardziej wysuniętym na zachód cyplu rzeka wypływa ponownie, płynie na zachód do Bazylei i potem na północ. W sumie rzeka ma 1320 km długości, razem z Mozą, tworzy w Holandii ogromną deltę i uchodzi do Morza Północnego. Położona w sercu Europy okolica odzwierciedla jak żadna inna, niepowtarzalną historię zachodu. Ren jest nazywany niemiecką „potęgą losu”, ponieważ od dwóch tysięcy lat był obiektem sporów prowadzących do krwawych wojen. Dopiero po drugiej wojnie światowej udało się poprzez pojednanie między Francją a Niemcami położyć kamień węgielny dla europejskiego zjednoczenia. Rzymianie zasiedlali ten teren między 1 wiekiem p.n.e a 400 n.e. Budowali mosty, drogi, zamki, linię graniczną na południowy wschód. Domagali się żeglugi po Renie dla uprawy winorośli i rolnictwa.